Aan de zuidkant van Sandwich loopt de polder gewoon door natuurlijk. Eerst deel ik de vlakke leegte met wat schapen maar dichter bij zee liggen twee prestigieuze golfterreinen. Geen strand en amper duinen, De polder is begrensd door een lange kiezelwal. Je kan je hier gemakkelijk voorstellen dat golf ontstaan is toen een paar herders kiezels van tussen het gras terug naar het strand mepten met hun heldersstaf.
Op de achtergrond hoor ik de laatste nieuwe Engelse sport: klokkenluiden. (Echt waar!). Zaterdag van 9 tot 12 training. Met 6 man de hele tijd mi-re-do-si-la-sol ... mi-re-do-si-la-sol... mi-re-do-si-la-sol... Tot er eentje het ritme breekt. Dan even pauze (met een woordje van de trainer neem ik aan) en opnieuw mi-re-do-si-la-sol...
Ik geniet terug van het zalige geluid van golven die breken op een kiezelstrand.
Deal (ook een tijdje een Navy-haven geweest) is een grote maar zielloze badplaats. Drie 16e eeuwse forten zijn wel de moeite om eens te bekijken.
En na Deal beginnen de fameuze witte kliffen van Dover. Spectaculair. Ik neem ruim de tijd om omwegjes te maken maar de klifvoet of naar resten van het militair verleden van Dover. (En om herinneringen aan Cornwall te koesteren).
Beetje bij beetje komt ook de enorme ferry-haven in zicht.
Door de omwegjes 34 km +500 m.
Bell striking (zie Wikipedia) is een echt Engelse traditie. Wat de beiaard is voor deVlaanderen en omgeving is bell striking voor Engeland. Wat ik hoorde in Sandwich was het basisniveau: 6 klokken - de toonladder. Meer prestigieuze kerken hebben 12 klokken en doen aan change ringing - ingewikkelde schema's waarbij telkens één klok van plaats verschuift in de sequentie.
BeantwoordenVerwijderenDe traditie bestaat al een paar eeuwen. Wat nieuw is, is de invoering van een competitie en het voorstel om er een officiële sport van te maken. Keuze tussen uitsterven samen met het kerkbezoek of blijven in een aan deze tijden aangepaste vorm.